De statistieken

De Bike-to-work-teamwedstrijd zit er op.
Niet dat er de komende (zonnige) dagen voor de zomervakantie niet meer woon-werkgefietst wordt.
Hierbij de statistieken van 31 mei tot en met 25 juni

• 27u50 op de fiets
• 652,8 km bijeengefietst
• 23,6 km/u gemiddelde fietssnelheid
• 1445 hoogtemeters overbrugd
• 135 hf gemiddeld
• 17 dagen van de 20 werkdagen in deze periode gefietst
• 3 keer een regenbui op fietstijdstippen in deze periode
• 2 verschillende fietsen ingezet (eentje met spatborden op de regendagen)
• 1 lekke band
• getuige van 1 ongeval

En waar zit teamgenoot Mathias in al deze verhalen ?
Van dag 1 (half oktober als collega bij EVO aangekomen) tot vandaag ging er bijna geen dag voorbij zonder woon-werkfietsen. Door weer en wind.
Op mijn vraag of we ons inschreven voor deze wedstrijd volgde een volmondig ja.
De naam van ons team werd door een onschuldige hand (nu ja onschuldig) op een briefje uit een (bij gebrek aan een hoed) koekendoos getrokken.

De laatste dag : koers met hindernissen

Het begon al deze morgen.
Waar ik gisteren een ontmoeting had met 50-plussers op de fiets, kwam mij in Merelbeke vandaag een zwerm schoolkinderen in fluojasjes tegemoet gefietst.
Druk babbelend met elkaar.
Fietsen om een schooldag na de examens in te vullen.
Leuke activiteit, maar niet zo vrijblijvend als ze lijkt.
Begeleiders met een fluitje die voor tegenliggers of gevaar kunnen waarschuwen, is zowat het minste dat je mag verwachten.
Begeleiders die zich over de groep verspreiden en niet achteraan keuvelend met twee genieten van de zon.
Ook hier dus, klikpedalen losmaken, snelheid minderen tot bijna stilstand.
Fietsbel : geen effect, behalve op de kop van het peloton, 4 koppels ver.
Dan maar overgeschakeld op stemgeluid en het herhaaldelijk scanderen van het woord : uitkijken !
Sommige kinderen schrikken pas op uit hun dromen of gedachten als we mekaar nipt kruisen.
Ik geef je op een briefje dat er vandaag in deze groep nog kleine ongelukjes gebeuren.
De kinderen zijn helemaal niet met het verkeer bezig en volgen het wiel van hun voorganger. Als die ergens tegenaan knalt, zij ook.

De weg naar huis.
In een eerder blogje lanceerde ik een oproep aan de automobilisten die de R4 ter hoogte van Merelbeke oprijden of verlaten.
Ik kan deze oproep herhalen voor alle op- en afritten.
Ter hoogte van de oprit UZ zie ik 5 auto's (te) snel op weg naar de R4.
Bestuurders kijken hier zonder uitzondering naar links, naar het aankomende autoverkeer. Slechts een enkeling kijkt ook naar rechts. Hier geen auto's, enkel (brom)fietsers.
De bestuurster van de eerste auto merkt mij toch op en remt.
Ik ben al eerder beginnen afremmen.
En dan zie ik het zo aankomen.
De tweede bestuurder reageert te laat.
Banden schuiven over het asfalt.
De tweede auto knalt tegen de eerste.
Ik sta inmiddels stil nog voor de rijweg.
Je weet nooit hoever een auto die achteraan aangereden wordt doorschuift.
De drie auto's die volgen, kunnen wel op tijd stoppen en zetten zonder meer hun weg verder.
Ikzelf blijf bij de bestuurders om het aanrijdingsformulier in te vullen en mijn personalia op te geven onder de rubriek : getuigen.
Het ommetje dat ik in gedachten had, vergeet ik.
Pas aan de oprit Merelbeke stel ik vast dat ik de gewone weg naar huis aan het fietsen ben.
Fietsmogelijkheden zijn er genoeg hier in de buurt.
Met een geïmproviseerd parcours verdubbel ik de afstand van het werk naar huis.

Ontmoetingen op de fiets

Ter hoogte van CocaCola Zwijnaarde verleent een fietser mij voorrang om even later naast mij te komen fietsen.
Of ik een beetje vertrouwd ben met de omgeving.
De man wil van het fietspad langs de R4 naar het jaagpad langs de Schelde richting Dendermonde.
Een vorige poging een tijdje geleden had niets opgeleverd.
Ik heb de man op sleeptouw genomen en links-rechts-rechts-links-links-rechts tot op het punt gebracht waar onze wegen zich scheidden en hij moeiteloos links-rechts-links de brug over de Schelde in Melle kon bereiken.
Ik koos voor de korte weg langs het nieuwe fietspad.
Een eindje voor mij uit ontwaar ik een zwerm gele fluovestjes.
50-plussers (ik ben er zelf ook één) in groep op de fiets.
Onbetrouwbaar vrijetijdsfietsvolkje ;).
Ik klik mijn pedalen los, minder snelheid en begin een belserenade die ondersteund wordt door een fluitsignaal van een begeleider.
De groep schuift mooi tot 2 gedisciplineerde rijen in mekaar.
Eens voorbij de groep, maak ik opnieuw snelheid.
's Avonds op badminton blijkt dat 2 collegabadmintondames in die groep meefietsten.
Eindactiviteit voor het zomerreces van Sport overdag.
Ze hebben al fietsend naar mij geroepen : "hé, moet je op tijd zijn voor badminton misschien ?"
Ik heb niets gehoord. Handen aan de remmen en supergeconcentreerd op het fietsverkeer.
Omdat er in zo'n groep altijd wel iets kan mislopen.

Beloftes en afspraken

Zijn er om gehouden te worden.
Zo had ik zus beloofd dat ik haar auto voor een onderhoudsbeurt zou binnenbrengen in de garage in Gent.
De afspraak stond op 23 juni 2010.
Dus geen woonwerkfietsen vandaag.
Over de middag ben ik dan toch nog even op de fiets gesprongen om in Gent centrum een boek op te halen.
De file op het woon-werkautotraject viel goed mee.
Examenperiode of de naderende zomervakantie ?

Dinsdag - badmintondag

En dus wordt er op dinsdag gekozen voor de kortere route.
Om op tijd thuis te zijn.
En eerst nog iets te eten voor ik -met de fiets- naar de sporthal vertrek.

Woon-werk-vakantiegevoel

Een ommetje op weg naar huis om een huissleutel op te halen, bracht mij via het knooppuntennetwerk over mooie fietspaden.

Dit was woon-werk-vakantiegevoel.

De 17,1 km werden er 28,8 onder een stralende zon.

In de laatste rechte lijn

Naar de afsluitdatum van de bike to work teamwedstrijd, editie 2010.
En met een beetje geluk houden we het de hele week droog.

Grijs

En hoe dichter ik bij huis kwam, hoe grijzer het werd.
Dreigende regenwolken maakten hun belofte niet waar.
Mijn regenjasje bleef mooi (sic) opgeplooid in het hoesje.

Oproep

Aan alle automobilisten die aanschuiven aan de op- en afritten van de R4 in Merelbeke.
Wil u zo vriendelijk en attent zijn om het fietspad niet te blokkeren ?
Stil staat u toch, tot de file opnieuw in beweging komt.
Door het fietspad vrij te laten, geeft u een veilige en vlotte doorgang aan de fietsers (die er nu vaak in de remmen moeten omdat er geen doorkomen aan is).
Bedankt !

Nieuw fietspad

In biljartglad beton.
Ik had er vaag over gelezen in een lokaal krantje.

Zondag wordt het feestelijk ingereden, maar ik verkende het vandaag.

Net voorbij de spoorwegovergang van Overbeke rolt zich een grijze loper uit tussen een erehaag van klaprozen.
Mijn woon-werktraject wordt bij deze aangepast.
Ik ruil de drukke Nieuwstraat en het laveren tussen stilstaande auto's op de rotonde in voor dit juweeltje.

Windhypothese

Als ervaringsdeskundigen namen we tot gisteren aan dat ochtendwind zo goed als onbestaande was in deze periode van het jaar.
Proefondervindelijk vastgesteld.
Vandaag moesten we onze hypothese bijstellen.
Er stond veel wind. En 's morgens stuwde hij mij vooruit.
Ik vreesde het ergste voor de terugweg.
Maar kijk, in de loop van de dag draaide de wind en kon ik ook 's avonds over een groot deel van mijn traject profiteren van rugwind.
Pech dus voor Mathias die twee keer de wind tegen had.
Gelukkig hoeft hij maar half zo veel kilometers af te leggen.

Met de trein naar ...

Leuven en terug.
Na de vergadering nog een fikse wandeling van het station naar 't Stuk.
3 vijftigers en 1 zwangere twintiger even terug naar de studententijd.
Met soep of spaghetti, glaasje wijn of glaasje water met prijzen die passen in een studentenbudget.
Sabine had het bij het verkeerde eind. Ik heb de hele dag geen regendruppel gezien.
De GPS is 'ergens' onderweg tussen Garmin en het GPS-center.

Blame it on Garmin

De weersvooruitzichten voor de komende week zien er mooi uit.

Morgen is er in Leuven vergadering van het Vlaams Netwerk Kies Kleur tegen Pesten. Niet direct binnen fietsafstand.

Toch had ik het idee de fiets mee te nemen op de trein en vanuit Leuven na de vergadering naar huis terug te fietsen.

Mijn plannen worden gedwarsboomd.

Een beetje door de belofte van weervrouw Sabine die ons aanraadt toch maar een paraplu mee te nemen.

Maar vooral door Garmin die mijn fietsGPS al geruime tijd in herstel heeft en er niet in geslaagd is die tijdig weer hier te krijgen.

Misschien lukt het bij de volgende vergadering.

Wisselvallige week

De balans van deze wisselvallige week :

• 1 dag met de auto
• 1 lekke band
• 2 dagen met de Light Speed
• 2 dagen droog
• 2 dagen een nat pak

Examenperiode

Vaak zie je jongeren druk doende op de fiets met gsm of handen in de zakken en luisteren naar muziek op de mp3-speler.
Vandaag fietste ik er eentje voorbij dat nog snel wat leerstof aan het herhalen was. A4-bladen met roze en groene fluomarkeringen wapperend in de hand.

Regenkledij of niet ?

De ochtendshift om de hond uit te laten werd aan mij gedelegeerd.
Het regent.
Ik besluit op basis van de wandelervaring regenkledij aan te trekken om naar het werk te fietsen.
Mijn uitrusting voor vandaag bestaat uit de (herstelde) Light Speed, een grote fietstas met reservekleding, regenbroek, regenjas, pet onder mijn helm om de regendruppels min of meer van mijn bril weg te houden.
Onderweg kruis ik fietsers die voor andere vestimentaire oplossingen gekozen hebben.
Slechts een enkeling fietst in regenkledij.
Verder zie ik : t-shirts, hemdsmouwen, capuchonsweaters.
Ik vermoed dat de woon-werkafstand voor deze dapperen binnen droogbereik ligt.
Als ik op het werk aankom, zijn mijn regenkleren in elk geval behoorlijk nat.

Materiaalkeuze

De Sportslady heb ik, gezien de weersomstandigheden, omgewisseld voor de Light Speed.

Naakte fiets vs alles er op en er aan (van verlichting over bagagedrager tot -niet te onderschatten- spatborden voor en achter)

Fietst iets trager, dus iets langer onderweg, maar wel comfortabeler bij regenweer.

Gisteravond een fietstas gevuld met reserve alles : schoenen, sokken, kleren, ondergoed. Met daar bovenop regenjas en regenbroek. Kortom het soort bagage waarmee ik in de zomer van 2008 het weer trotseerde op fietsvakantie in Ierland.

Twee straten ver ging het mis.
Nadat ik voorzichtig via de goot de file voorbijreed, hoorde ik plots 'kloink, kloink', telkens mijn achterwiel ronddraaide.

Even gecheckt of de fietstas op één of andere manier tegen het wiel tikte, maar die zat keurig vast op de bagagedrager.

Drie straten ver sta ik voor de gesloten deur van de fietsenwinkel.
Openingsuren : vanaf 8u30 (het is 7u45).

Ik neem de fietstas af, duw de fiets een eindje vooruit en terug, het geluid blijft. Bij nadere inspectie blijkt er een kanjer van een spijker in mijn achterband binnengedrongen die tegen het spatbord tikt. Als ik hem verwijder, loopt de band leeg.

Er zit niets anders op dan vier straten ver te voet naar huis te stappen, de hoogst noodzakelijke bagage over te laden in een rugzakje en er met de Sportslady van door te racen.

Manlief brengt de Light Speed naar de fietsen-maker. Vanavond is de fiets opnieuw rijklaar.

Autodag vandaag

Mijn fietsschoenen en -helm zijn nog nat van de zondagse uitgeregende rit.
Een dagje niet fietsen is dus mooi meegenomen.
Niet helemaal op vrijwillige basis (vandaag lijkt volgens het weerbericht immers de mooiste dag van de week te worden) maar om praktische redenen.
Een lakfout(je) aan één van de sierlijsten van de auto moet voor het verlopen van de garantieperiode hersteld worden. En de afspraak hiervoor staat op vandaag.
De rit naar de garage in Gent was vroeg en eerder rustig.
De rit naar het werk met de vervangauto was stressy bumperen.
Fietsers reden rustig peddelend de lange file voorbij.
Ik had maar wat graag de auto ingeruild voor de fiets.

Wisselvallig weer in het vooruitzicht

Na het mooie weer van de voorbije week voorspellen de Franken, Sabines, Davids en Jills van deze wereld niet bijzonder veel goeds voor de komende dagen voor Gent en omgeving.

View from a bridge

Van op de fietsbrug kijken naar de file op de E40, uitrit Wetteren.

Soms sta je meer dan een kilometer ver op de pechstrook aan te schuiven om de autosnelweg te verlaten.

Het zwevend rondpunt moest hier uitkomst brengen.
Zou het met de oude situatie dan nog erger geweest zijn ?

Zalig, zonnig, zomers fietsen

Wat een prachtig fietsweer vandaag.

Veel leuker nu naar het werk te fietsen dan in de file te staan of aan een slakkengangetje aan te schuiven op de E40.
Zalig, zonnig, zomers fietsen.

Getrakteerd op een toeterconcert

Mijn woon-werkfietsroute loopt gedeeltelijk door natuurgebied om te ontsnappen aan druk verkeer, fijn stof en uitlaatgassen.
Voorbehouden aan fietsers, landbouwvoertuigen en plaatselijk verkeer.
Bij wegenwerken en de daarbij horende files wordt dit vaak een uitwijkroute voor sluipverkeer. Zo ook vandaag.
De weg is smal, tegenliggers moeten de nodige hoffelijkheid aan de dag leggen om toch nog enige tijdswinst te boeken.
Voor een auto en een fiets is er ruimte genoeg.
Plots luid getoeter achter mij. De rust van het natuurgebied wordt verstoord.
Een dikke donkerblauwe Mercedes met nummerplaat JEFXXX vindt dat deze fietser te veel plaats inneemt op de weg.
Ik rij uiterst rechts.
Nog rechtser betekent in het gras fietsen.
De auto haalt mij in.
De chauffeur maakt veel misbaar achter zijn stuur en stuift er met een rotvaart vandoor.

Oeps, vergeten

Een woon-werkrit van dik 17 km vraagt om aangepaste kledij en meer nog om een opfrisbeurt bij aankomst op het werk.
Mijn geïmproviseerde wasgelegenheid bestaat uit een grijs, plastic teiltje met toebehoren (handdoek, washandje, zeep, deo, haargel) dat met warm water gevuld wordt.
Met deze attributen en een set kantoorkleren trek ik mij terug in het kleinste kamertje om nadien spic & span plaats te nemen aan mijn bureau.
Klein probleempje deze morgen.
Bij het inpakken van mijn bagage thuis, slipje over het hoofd gezien.
Gelukkig is er collega Mia, redder in nood, die voor een reserve-exemplaar zorgt !