De statistieken

De Bike-to-work-teamwedstrijd zit er op.
Niet dat er de komende (zonnige) dagen voor de zomervakantie niet meer woon-werkgefietst wordt.
Hierbij de statistieken van 31 mei tot en met 25 juni

• 27u50 op de fiets
• 652,8 km bijeengefietst
• 23,6 km/u gemiddelde fietssnelheid
• 1445 hoogtemeters overbrugd
• 135 hf gemiddeld
• 17 dagen van de 20 werkdagen in deze periode gefietst
• 3 keer een regenbui op fietstijdstippen in deze periode
• 2 verschillende fietsen ingezet (eentje met spatborden op de regendagen)
• 1 lekke band
• getuige van 1 ongeval

En waar zit teamgenoot Mathias in al deze verhalen ?
Van dag 1 (half oktober als collega bij EVO aangekomen) tot vandaag ging er bijna geen dag voorbij zonder woon-werkfietsen. Door weer en wind.
Op mijn vraag of we ons inschreven voor deze wedstrijd volgde een volmondig ja.
De naam van ons team werd door een onschuldige hand (nu ja onschuldig) op een briefje uit een (bij gebrek aan een hoed) koekendoos getrokken.

De laatste dag : koers met hindernissen

Het begon al deze morgen.
Waar ik gisteren een ontmoeting had met 50-plussers op de fiets, kwam mij in Merelbeke vandaag een zwerm schoolkinderen in fluojasjes tegemoet gefietst.
Druk babbelend met elkaar.
Fietsen om een schooldag na de examens in te vullen.
Leuke activiteit, maar niet zo vrijblijvend als ze lijkt.
Begeleiders met een fluitje die voor tegenliggers of gevaar kunnen waarschuwen, is zowat het minste dat je mag verwachten.
Begeleiders die zich over de groep verspreiden en niet achteraan keuvelend met twee genieten van de zon.
Ook hier dus, klikpedalen losmaken, snelheid minderen tot bijna stilstand.
Fietsbel : geen effect, behalve op de kop van het peloton, 4 koppels ver.
Dan maar overgeschakeld op stemgeluid en het herhaaldelijk scanderen van het woord : uitkijken !
Sommige kinderen schrikken pas op uit hun dromen of gedachten als we mekaar nipt kruisen.
Ik geef je op een briefje dat er vandaag in deze groep nog kleine ongelukjes gebeuren.
De kinderen zijn helemaal niet met het verkeer bezig en volgen het wiel van hun voorganger. Als die ergens tegenaan knalt, zij ook.

De weg naar huis.
In een eerder blogje lanceerde ik een oproep aan de automobilisten die de R4 ter hoogte van Merelbeke oprijden of verlaten.
Ik kan deze oproep herhalen voor alle op- en afritten.
Ter hoogte van de oprit UZ zie ik 5 auto's (te) snel op weg naar de R4.
Bestuurders kijken hier zonder uitzondering naar links, naar het aankomende autoverkeer. Slechts een enkeling kijkt ook naar rechts. Hier geen auto's, enkel (brom)fietsers.
De bestuurster van de eerste auto merkt mij toch op en remt.
Ik ben al eerder beginnen afremmen.
En dan zie ik het zo aankomen.
De tweede bestuurder reageert te laat.
Banden schuiven over het asfalt.
De tweede auto knalt tegen de eerste.
Ik sta inmiddels stil nog voor de rijweg.
Je weet nooit hoever een auto die achteraan aangereden wordt doorschuift.
De drie auto's die volgen, kunnen wel op tijd stoppen en zetten zonder meer hun weg verder.
Ikzelf blijf bij de bestuurders om het aanrijdingsformulier in te vullen en mijn personalia op te geven onder de rubriek : getuigen.
Het ommetje dat ik in gedachten had, vergeet ik.
Pas aan de oprit Merelbeke stel ik vast dat ik de gewone weg naar huis aan het fietsen ben.
Fietsmogelijkheden zijn er genoeg hier in de buurt.
Met een geïmproviseerd parcours verdubbel ik de afstand van het werk naar huis.

Ontmoetingen op de fiets

Ter hoogte van CocaCola Zwijnaarde verleent een fietser mij voorrang om even later naast mij te komen fietsen.
Of ik een beetje vertrouwd ben met de omgeving.
De man wil van het fietspad langs de R4 naar het jaagpad langs de Schelde richting Dendermonde.
Een vorige poging een tijdje geleden had niets opgeleverd.
Ik heb de man op sleeptouw genomen en links-rechts-rechts-links-links-rechts tot op het punt gebracht waar onze wegen zich scheidden en hij moeiteloos links-rechts-links de brug over de Schelde in Melle kon bereiken.
Ik koos voor de korte weg langs het nieuwe fietspad.
Een eindje voor mij uit ontwaar ik een zwerm gele fluovestjes.
50-plussers (ik ben er zelf ook één) in groep op de fiets.
Onbetrouwbaar vrijetijdsfietsvolkje ;).
Ik klik mijn pedalen los, minder snelheid en begin een belserenade die ondersteund wordt door een fluitsignaal van een begeleider.
De groep schuift mooi tot 2 gedisciplineerde rijen in mekaar.
Eens voorbij de groep, maak ik opnieuw snelheid.
's Avonds op badminton blijkt dat 2 collegabadmintondames in die groep meefietsten.
Eindactiviteit voor het zomerreces van Sport overdag.
Ze hebben al fietsend naar mij geroepen : "hé, moet je op tijd zijn voor badminton misschien ?"
Ik heb niets gehoord. Handen aan de remmen en supergeconcentreerd op het fietsverkeer.
Omdat er in zo'n groep altijd wel iets kan mislopen.

Beloftes en afspraken

Zijn er om gehouden te worden.
Zo had ik zus beloofd dat ik haar auto voor een onderhoudsbeurt zou binnenbrengen in de garage in Gent.
De afspraak stond op 23 juni 2010.
Dus geen woonwerkfietsen vandaag.
Over de middag ben ik dan toch nog even op de fiets gesprongen om in Gent centrum een boek op te halen.
De file op het woon-werkautotraject viel goed mee.
Examenperiode of de naderende zomervakantie ?

Dinsdag - badmintondag

En dus wordt er op dinsdag gekozen voor de kortere route.
Om op tijd thuis te zijn.
En eerst nog iets te eten voor ik -met de fiets- naar de sporthal vertrek.

Woon-werk-vakantiegevoel

Een ommetje op weg naar huis om een huissleutel op te halen, bracht mij via het knooppuntennetwerk over mooie fietspaden.

Dit was woon-werk-vakantiegevoel.

De 17,1 km werden er 28,8 onder een stralende zon.

In de laatste rechte lijn

Naar de afsluitdatum van de bike to work teamwedstrijd, editie 2010.
En met een beetje geluk houden we het de hele week droog.